Elektron ilgisi (EA), gaz halindeki bir nötr atom bir anyondan bir elektron kazandığında ne kadar enerji salındığını ifade eder.
Elektron afinitesindeki periyodik eğilimler aşağıdaki gibidir: elektron afinitesi (EA) artışlar bir süre boyunca soldan sağa (satır) ve azalır Bir grupta yukarıdan aşağıya doğru (sütun).
Dolayısıyla, aynı periyottaki iki elementi karşılaştırmanız gerektiğinde, sağdaki diğeri daha büyük bir EA'ya sahip olacaktır. Aynı gruptaki iki element için, tepeye en yakın olan daha büyük bir EA'ye sahip olacaktır.
Dan beri
İçin
Bir magnezyum atomu daha büyük yarıçapa sahiptir.
Bir magnezyum atomu 150pm yarıçapına sahiptir.
Bir magnezyum iyonu, 72pm yarıçapına sahiptir.
Magnezyum atomunun elektron yapısı
2 dış elektron bir oluşturmak üzere kaybolur.
Bu, yarıçaptaki düşüşü ifade eder.
Elektron ilgisi, bir elektronu bir atomun dış kabuğuna ya bir iyon haline gelme ya da daha negatif yüklü bir iyon olma; 2- vs.
Bunu yapabilme kabiliyeti nükleer şarjla (yani çekirdekte daha fazla proton bulunan) ve daha az doldurulmuş iç kabuğun zırhlanmasına neden olarak artar. N.B. Bu iki faktör ayrıca daha küçük yarıçapla sonuçlanır, bu nedenle daha küçük yarıçap daha yüksek elektron afinitesine karşılık gelir.
Bu, bir süre boyunca soldan sağa doğru gittiğimizde elektron afinitesinin arttığı (aynı sayıda mermi, daha fazla proton), bir grup aşağı indikçe azaldığı anlamına gelir (daha fazla mermi ve daha büyük yarıçap, artan protonlardan ağır basar).
Yani:
a) K, Ca’ya göre daha düşük elektron çekiciliğine sahip olacaktır.
b) F'den daha düşük elektron afinitesine sahip olacağım
c) Ra, Li'den daha düşük elektron afinitesine sahip olacaktır.
Elektron affiniteleri negatif iyonların oluşumu ile ilgili olduğu için, metalleri dikkate almak alışılmadık bir durum değildir. F için -328kJ / mol'e kıyasla -295kJ / mol'lük bir elektron afinitesine sahiptir, dolayısıyla F daha ekzotermik bir birinci elektron afinitesine sahiptir.
Kaynak: Nuffield Advance Science Veri Kitabı