Basit bir makinenin gerçek mekanik avantajı neden ideal mekanik avantajdan farklı?

Cevap:

# AMA = (F_ (takım)) / (F_ (bu türde)) #

# İMA = s_ (bu türde) / s_ (çıkış) #

Açıklama:

Gerçek Mekanik Avantajı AMA şuna eşittir:

# AMA = (F_ (takım)) / (F_ (bu türde)) # yani, çıktı ve giriş kuvveti arasındaki oran.

İdeal mekanik avantaj, IMA, aynıdır, ancak sürtünme olmaması!

Bu durumda ENERJİNİN KORUNMASI olarak bilinen kavramı kullanabilirsiniz.

Bu nedenle, temel olarak, koyduğunuz enerjinin, verilen enerjiye eşit olması gerekir (bu, açıkçası, ısıyı değiştirmek için enerjinin bir bölümünü "dağıtan" sürtünme olduğu gerçeği oldukça zordur !!!).

Ancak giriş / çıkışta enerji ÇALIŞMA olarak adlandırılabilir ve # W # gibi:

# B = #Kuvvet# Xx #mesafe# = F * s #:

Yani, enerjinin korunmasından:

#W_ (dışarı) = W_ (minopurin) #

#F_ (dışarı) * s_ (dışarı) = F_ (minopurin) * s_ (minopurin) #

ve:

#F_ (çıkış) / F_ (bu türde) = s_ (bu türde) / s_ (çıkış) = İMA # veya:

IMA = (giriş mesafesi) / (çıkış mesafesi)

Sürtünme kuvvetlerin oranına etki eder (azaltarak) ancak mesafelerin oranını bıraktığı için bu oran IMA'yı tanımlamak için kullanılır.

Umarım yardımcı olur!

Bir stereo mağazanın sahibi, stokta birçok farklı ses sistemine sahip olduğunu ilan etmek istiyor. Mağazada 7 farklı CD çalar, 8 farklı alıcı ve 10 farklı hoparlör bulunuyor. Sahip, kaç farklı ses sisteminin reklamını yapabilir?

Mal sahibi toplam 560 farklı ses sisteminin reklamını yapabilir! Bunu düşünmenin yolu, her kombinasyonun şöyle gözükmesidir: 1 Hoparlör (sistem), 1 Alıcı, 1 CD Çalar Sadece hoparlörler ve CD çalarlar için 1 seçeneğimiz varsa, ancak 8 farklı alıcımız varsa, o zaman 8 kombinasyon. Yalnızca hoparlörleri düzelttiysek (mevcut tek bir hoparlör sistemi olduğunu varsayarsak), o zaman aşağıdan çalışabiliriz: S, R_1, C_1 S, R_1, C_2 S, R_1, C_3 ... S, R_1, C_8 S , R_2, C_1 ... S, R_7, C_8 Her kombinasyonu yazmayacağım, ama konu şu ki, konuşmacı sayısı sabit o

Marco'ya çok farklı görünen 2 denklem verildi ve Desmos kullanarak bunları çizmeleri istendi. Denklemlerin çok farklı görünse de, grafiklerin mükemmel bir şekilde çakıştığını fark ediyor. Bunun neden mümkün olduğunu açıklayın?

Birkaç fikir için aşağıya bakınız: Burada birkaç cevap var. Aynı denklem ama farklı formda Eğer y = x grafiğini çizersem ve ardından denklemle oynarsam, etki alanını veya aralığını değiştirmeden aynı temel ilişkiye sahip olabilirim ancak farklı bir görünüme sahip olabilirim: graph {x} 2 (y -3) = 2 (x-3) graph {2 (y-3) -2 (x-3) = 0} Grafik farklı ancak grapher göstermiyor Bu göstermenin bir yolu küçük delik veya süreksizlik. Örneğin, aynı y = x grafiğini alırsak ve içine x = 1'de bir delik açarsak, grafik bunu göstermez: y = (x) ((x-1)

Makaranın mekanik avantajı 1 ise, neden bir kutuyu kaldırmak için tek bir sabit kasnak kullanıyorsunuz?

Peki, istediğinin bu olup olmadığından emin değilim ... temel olarak, kişi yükü kaldırmada kendi ağırlığından faydalanabilir. Makara ve halat birlikte kuvvetlerin "yönünü değiştirmek" için kullanılabilir. Bu durumda, kaldırmanız, örneğin, kollarınızı içeren bir kutu kitap biraz zor olabilir. Bir halat ve makara kullanarak, işinizi yapmak için ağırlığınızı kullanarak bir ucundan asabilirsiniz! Bu yüzden temel olarak, Ağırlığınız (W_1 kuvveti) kutunun Ağırlığını W_2 kaldırmak için halattaki Gerilim (T kuvveti) ile değiştirilir.